Na skutek dostosowania polskich przepisów do regulacji UE na właścicieli nieruchomości został nałożony obowiązek sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej budynku w przypadku jego sprzedaży lub wynajmu. Jednocześnie inwestorzy coraz częściej są zainteresowani zwiększeniem efektywności energetycznej budynków. Czym jest energia pierwotna, energia użytkowa i energia końcowa – czyli wskaźniki, które znajdują się na świadectwie charakterystyki energetycznej?
Co to jest: energia użytkowa, końcowa i pierwotna?
Energia użytkowa, końcowa i pierwotna to współczynniki, które określają zapotrzebowanie budynku na energię. Od tych parametrów zależy nie tylko to, jakie koszty utrzymania nieruchomości będzie ponosił jej właściciel – jeżeli projektowany dom ogrzewany będzie energią elektryczną, informacja ta pomoże np. w ustaleniu, jaka moc przyłączeniowa do domu będzie wymagana.
Energia pierwotna
Co to jest energia pierwotna? Energia pierwotna budynku w kontekście świadectwa charakterystyki energetycznej określa ilość nieprzetworzonej energii pochodzącej z nieodnawialnych zasobów naturalnych, która jest potrzebna do ogrzania budynku i wody użytkowej, a także na potrzeby wentylacji i klimatyzacji. Parametr ten uwzględnia straty występujące na etapie wytwarzania i przesyłu energii – przykładowo podczas wydobycia i transportu węgla.
Energia pierwotna – przykłady. Jak podaje Główny Urząd Statystyczny, do pierwotnych nośników energii należą choćby węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny.
Energia użytkowa
Energia użytkowa budynku to energia, która rzeczywiście zostaje zużyta na ogrzanie, wentylację i klimatyzację pomieszczeń oraz ogrzanie wody. Wartość ta jednocześnie nie uwzględnia strat energii w domowych instalacjach, dlatego nie zapewnia informacji o kosztach utrzymania domu. Projektanci i inwestorzy dążą do osiągnięcia jak najniższego zapotrzebowania budynku na energię użytkową.
Energia końcowa
Zastanawiasz się, czym jest energia końcowa? Definicja tego terminu jest następująca:
to energia (dostarczana choćby jako opał lub energia elektryczna), która podlega opłacie i jest wykorzystywana, aby m.in. ogrzać budynek. Co istotne, wartość tego parametru uwzględnia również straty w instalacjach i urządzeniach w budynku. Gdy dom nie potrzebuje energii końcowej, można mówić o tym, że jest to dom zeroenergetyczny.
Energia użytkowa, końcowa i pierwotna – co oznaczają poszczególne wskaźniki?
Na świadectwie charakterystyki energetycznej widnieje szereg informacji, które wskazują zapotrzebowanie budynku na energię. Zastanawiasz się, jak interpretować wyszczególnione wskaźniki? Nie wiesz, czym różnią się energia użytkowa a końcowa lub energia pierwotna a końcowa i co dokładnie oznaczają te parametry? Oto objaśnienia:
- EU (kWh/mkw. ⨯ rok). Wskaźnik ten wyraża w kWh na mkw. powierzchni zapotrzebowanie budynku na energię użytkową w ciągu roku. Niższa wartość tego wskaźnika oznacza, że dom jest bardziej efektywny energetycznie.
- EK (kWh/mkw. ⨯ rok). To wskaźnik określający roczne zapotrzebowanie budynku na energię końcową, podawany w kWh na każdy mkw. powierzchni. Im mniejsza różnica między wartościami wskaźników energii użytkowej i końcowej, tym lepiej, ponieważ oznacza to niskie straty energii w budynku.
- EP (kWh/mkw. ⨯ rok). To wskaźnik wyrażający zapotrzebowanie budynku w energię pierwotną w kWh na mkw. powierzchni na przestrzeni roku. Wskaźnik energii pierwotnej może być nie tylko wyższy, ale też niższy od energii końcowej – drugi przypadek dotyczy sytuacji, w której energia zużywana m.in. na ogrzanie budynku pochodzi ze źródeł odnawialnych.
Co ważne, współczynniki te w przypadku budynków mieszkalnych nie uwzględniają np. energii zużywanej na oświetlenie, a jedynie energię potrzebną m.in. na ogrzanie pomieszczeń czy wody użytkowej. Warto o tym pamiętać, szacując koszty energii elektrycznej na podstawie informacji zawartych w świadectwie charakterystyki energetycznej.
